جشنواره بین المللی قصه گویی تبریز
این جشنواره با وقفهای یکساله، اما با پشتوانهی علمی پژوهشی در قالب رویکردی جدید در زمستان سال جاری برگزار خواهد شد.
بر همین اساس حذف مرحله منطقهای و حذف رقابت در مرحلهی پایانی هفدهمین جشنواره بینالمللی از جمله تغییرهای اساسی این جشنواره نسبت به دورههای گذشته به شمار میرود.
همچنین برگزاری جشن قصهگویی در مراکز فرهنگی هنری سراسر کشور، یکسانسازی برنامههای قصهگویی سازمان، برنامهریزی و اجرای جشنواره از مبدا اصلی یعنی مراکز فرهنگی هنری و پس از آن به صورت استانی، تقدیر از قصهگویان کتابخانهای و شرکت قصهگویانی که برای کودکان با نیازهای ویژه قصهگویی میکنند از جمله رویکردهای این دوره از جشنواره است.
بر همین اساس قصههای شرکتکنندگان در جشنواره همچون سالهای گذشته در 3 بخش «قصهگویان کانونی» شامل مربیان فرهنگی، هنری، ادبی، قصهگویان مراکز فراگیر و تمامی همکاران شاغل در کانون، «قصهگویان آزاد» شامل عموم شرکت کنندگان با شرایط سنی بالای 19 سال و «قصهگویان بینالملل» قصهگویان متقاضی از دیگر کشورها، مورد ارزیابی و داوری قرار میگیرد.
بر اساس این خبر، با توجه به آزاد بودن موضوع جشنواره، قصهگویان میتوانند قصههایی با درون مایه آموزشی، تربیتی با گرایشهای مذهبی، علمی، تاریخی، اجتماعی با شیوههای مناسب ارایه کنند.
گفتنی است زمان ارسال لوح فشرده و مستندهای مربوط به قصهگویان برگزیده استانی به دبیرخانه تا 31 شهریور، ارزیابی ستاد در بخشهای متعدد و بینالملل مهر و آبان، اعلام اسامی برگزیدگان آذر ماه و برگزاری مرحله بینالمللی هفدمین جشنواره قصهگویی زمستان سال 93 تعیین شده است
تاخیر صورت گرفته در انتشار این فراخوان به دلیل اجرای پژوهشی بوده که نتایج آن به تازگی منتشر شده است.
در این پژوهش شیوه برگزاری جشنواره مورد بررسی و پژوهش دانشگاهی قرار گرفته و بر اساس نتایج آن تغییراتی وسیع در نحوه برگزاری جشنواره انجام شده است.
فراخوان جشنوارههای قصهگویی همه ساله در اردیبهشت منتشر میشد و جشنوارههای ناحیهای، استانی و منطقهای آن اغلب تا انتهای ماه آذر پایان میگرفت.
این شیوه نامهی 33 صفحهای برای دریافت نظرات کارشناسان و مربیان کانون به استانها ارسال شده تا با جمع بندی این نظرها شیوهنامه نهایی طی روزهای آینده منتشر شود.
لزوم تولید محتوا برای اردوهای بینالمللی، توجه به گسترش فعالیتهای علمی در تعامل با انجمنهای تخصصی بهویژه در حوزهی نجوم، ارتباط معقول و موثر با استانها، پیریزی فعالیتهای جدید متناسب با امکانات کانون و باز تعریف شیوه آمارگیری در مراکز کانون از جمله مسایلی بود که مروج بر اجرای آن تاکید کرد.
کشور ما به 300 کتابخانه سیار نیازمند است در حالی که تعداد مراکز ما اکنون بیش از 100 مرکز نیست در این زمینه در حال ارایهی طرحی هستیم که این مراکز را با همکاری دستگاههای دیگر توسعه دهیم.
این فعالیتها باید با روش کانون اجرا شود تا تاثیر بیشتری برجای بگذارد.
کانون در هر استان دستکم به یک کارشناس کتاب نیاز دارد که با مبانی کتابداری علمی آشنا باشد تا از این راه بتوانیم حوزه کتاب و منابع مکتوب و غیر مکتوب را ساماندهی کنیم.