زهره اعتضادالسلطنه بانوی هنرمند ایرانی است. او با کمک پاهایش نقاشی می‌کند، خوشنویسی می‌کند، قالی می‌بافد، گل سازی می‌کند و... علاوه بر کارهای هنری کارهای روزمره خود هم‌چون آشپزی، خرید، تلفن کردن و غیره را هم با کمک پاهایش انجام می‌دهد. او حتی با کمک پاهای خود پینگ پنگ بازی می‌کند.
این بانوی هنرمند ایرانی عضو انجمن بین‌المللی نقاشان آلمان است و تاكنون در داخل و خارج از ایران نمایشگاه‌های مختلفی از آثار هنری خود برپا کرده است
زهره اعتضادالسلطنه متولد سال ۱۳۴۱ در تهران است و به صورت مادرزادی دچار معلولیت از ناحیه دو دست است
زهره اعتضادالسلطنه دوران ابتدایی خود را در مدرسه استثنایی گذارند اما از سال پنجم ابتدایی آموزش خود را در مدارس عادی ادامه داد و آن را با موفقیت به اتمام رساند
او در رشته روان‌شناسی تا مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کرده است.
این بانوی هنرمند در خانواده‌ای با ۹ خواهر و برادر به دنیا آمده است. زهره اعتضادالسلطنه اخیرا در گفت‌وگویی با روزنامه "ایران" گفته مادرش از کودکی از او می‌‌خواست که از پاهایش برای انجام کارهای خود کمک بگیرد و زندگی عادی داشته باشد
زهره اعتضادالسلطنه: «همیشه فکر می‌کردم که اگر خانواده پیش من نباشند چه کسی باید کارهای مرا انجام دهد. از این رو هر طور شده با تمرین آن کار را با پا انجام می‌دادم. خیلی هم صدمه می‌دیدم ولی ول کن نبودم تا یاد بگیرم.»
زهره اعتضادالسلطنه معلم کودکان توانخواه هم است و به آنان آموزش می‌دهد
او می‌گوید: «من با وجود معلولیت بدون معلم و با کمک مادر و پدرم و خواهر و برادرهایم توانستم با لذت زندگی کنم و در مبارزه با سختی‌ها به زندگی لبخند زدم و لذت بردم. اکنون می‌خواهم آنچه آموخته‌ام را در اختیار همنوعان خودم قرار دهم که می‌توان با معلولیت هم به زندگی لبخند زد و لذت برد.
بانوی هنرمند ایرانی خوشنویسی می‌کند و این هنر را به کودکان توانخواه بدون دست نیز آموزش می‌دهد
زهره اعتضادالسلطنه درباره این‌که چه طور وارد رشته پینگ پنگ شد می‌گوید: «یک روز رفتم و در باشگاهی ثبت نام کردم و گفتم من استثنایی‌ام. گفتند چه کمکی می‌توانیم به شما کنیم؟ گفتم فقط میز اداری در کنار میز پینگ پونگ بگذارید، من بازی می‌کنم که موفق هم شدم. ولی دوست داشتم در بازی‌های پارالیمپیک شرکت کنم که فدراسیون معلولین و جانبازان با من همکاری نکرد.»
این بانوی نقاش درباره وارد شدن به رشته نقاشی می‌گوید: «در یکی از نمایشگاه‌ها که انجمن معلولین ایران برپا کرده بود، خانمی را دیدم که با دهان نقاشی می‌کند. او به من گفت خیلی دوست دارید نقاشی کنید؟ گفتم بله دوست دارم، ولی باید کار سختی باشد. گفت: نه سخت نیست و مرا پذیرفت که به من نقاشی یاد بدهد. دوره‌های مقدماتی را پیش او یاد گرفتم و بعد در کلاس‌های خصوصی شرکت کردم و این هنر را کامل کردم.
زهره اعتضادالسلطنه که دوره‌های آشپزی را هم گذرانده و به قیمه و قورمه سبزی علاقه دارد
او درباره معلولیت معتقد است وقتی فردی دچار مشکلی می‌شود، باید خود را پیدا کند. او می‌گوید:«باورم این است وقتی آهنی آبدیده شود، باارزش‌تر می‌شود. هر چقدر انسان هم دچار سختی و مصیبت شود، آبدیده و ارزشمندتر می‌شود. افرادی که با سختی به جایی رسیده‌اند تبدیل به الگو می‌شوند.»
این بانوی ایرانی علاوه برکارهای خود از اعضای خانواده‌اش نیز پرستاری می‌کند.
زهره اعتضادالسلطنه برای انجام کارهای روزمره خود مستقل است
