سریعترین چیزی که به همراه کلمه ازدواج به ذهن سرایت می کند مراسم عروسی است. مراسمی که هزینه و توجه زیادی صرف روز اول ازدواج می کند. در صورتی که آنچه واقعا در ازدواج مهم است زندگی مشترک دو انسان بعد از روز عروسی است.
ازدواج پردردسر و مشکل است
باید به زوج‌های تازه ازدواج کرده یاد بدهند هیچکس در دنیا بیشتر از همسرشان، آنها را دلخور و حتی منزجز نخواهد کرد. چون توقع شان از همدیگر، بیش از مقداری است که از هر انسانی بر می آید.
تنها راهی که زندگی مشترک می تواند موفق باشد این است که هیچ توقعی از آن نداشته باشیم. که زوج ها پی ببرند با وجود آنکه نیتی جز خوشبختی هم ندارند ولی به ناگزیر و مدام، باعث اذیت همدیگر می شوند.
اصلا تصور اینکه دو انسان با سرنوشت و تربیت متفاوت، بتوانند اغلب ساعات روزشان را برای همیشه با هم بگذرانند به خودی خود کارخانه بحران سازی است.
ازدواج، ما را مجبور می کند همزمان دو دوست خوب باشیم، شریک جنسی دلخواه همدیگر باشیم، مدیر خانواده، آشپز، نگهبان، راننده، خدمتکار و همسفر دائمی هم شیم … غیرطبیعی است اگر فکر کنیم برای همه این نقش ها و حرفه ها، آماده ایم
پذیرش مشکلات و ضعف ها باعث می شود به این نتیجه نرسیم که ازدواج ما اشتباه بوده است. برعکس، به این درک برسیم که همه تلاطم های زندگی مشترک بین دو انسان، بخشی از یک عشقِ ماندگار است