مردم متدین قزوین در پنجاهمین روز بهار در مصلای شهر که در میان باغ‌های کهنسال جنوب شرقی قزوین که در راه ری قرار دارد گرد هم می‌آیند تا نماز شکر یا نماز باران بخوانند. در روز نوزدهم اردیبهشت، مردم به این مکان مقدس می‌آیند و به امامت یکی از علمای پارسا و پرهیزگار به نماز و استغاثه‌ی باران می‌پردازند. در این مکان در گذشته، یک آب انبار و یک مسجد قرار داشته است که به مرور زمان انبار آن تخریب شده ولی مسجد بازسازی گردیده است. پس از نماز، مردمی هم که در سال گذشته در این مکان نذر کرده‌اند و حاجت گرفته‌اند، به پخش کردن نذری‌هایی مانند نان و پنیر و سبزی یا نان و ماست، آش رشته و دیماج می‌پردازند و بقیه نیز به گل گشت در اطراف مصلی و استفاده از طبیعت مشغول می‌گردند و از تنقلات و خوراکی‌هایی که با خود آورده‌اند استفاده می‌کنند حتی مردم در بعد از ظهر نیز در این روز، هنگامی که خورشید اندکی از شدت حرارتش کاسته می‌شود، به مصلای شهر رفته و نماز، دعا و جشن بر پا می‌دارند. بعضی بر این عقیده هستند که مراسم پنجاه بدر پیش از اسلام در این شهر برگزار می‌گردید. طبق اعتقاد مردم قزوین اهریمن خشکسالی همواره یکی از قدیمی‌ترین دشمنان ایران زمین بوده است که برای مبارزه با این دیو، علاوه بر حفر قنات (کاریز) و ساخت آب انبار، مناسک اعتقادی هم باید انجام میشد که 19 اردیبهشت مانند آیین 13 نوروز، جشن شادمانی در دامان طبیعت پس از صرف ناهار و طلب باران از ایزد یکتا برگزار میشد که این مراسم، پس از اسلام نیز با رنگ و روی روحانی‌تر ادامه یافت
پس از نماز هم با چند قطعه سنگ کوچک به سمت آب انبار مى‌روند، نیت مى‌کنند و سنگ‌ها را به سردر و دیوار آجرى آب انبار مى‌فشارند چون معتقدند اگر حاجتشان پذیرفته شود، سنگ به دیوار مى‌چسبد و به زودى حاجتشان برآورده خواهد شد.
بيشتر قزويني‌هاي اصيل در اين مراسم غذاي ساده و محلي به نام دُيماج درست مي‌كنند كه تركيبي از نان محلي خشك شده، سبزي، گردو و پيازداغ و خيار است. علاوه بر اين، قزويني ها خوردن هندوانه، آجيل مشگل گشا و ميوه را هم در اين روز ضروري مي دانند و بسياري از كساني كه به پنجاه بدر مي‌روند آش رشته را هم در برنامه عصرانه خود جاي مي دهند.
مشابه این رسم تا چند سال پیش در میان زرتشتیان یزد نیز برگزار میشد اما در روز نهم اردیبهشت و به «چله به در» معروف بود.
یکی دیگر از مراسمی که در این روز در مصلای قزوین برگزار می شود، اجرای تعزیه سید و سالار شهیدان در واقعه عاشورا می باشد.
بنا به روایت پیشینیان این مکان محل عبور چند تن از امامان معصوم به مقصد شهر ری بوده که آنان در این مصلی نماز خوانده اند و به همین دلیل مکانی مقدس برای شهروندان قزوینی است.
برخی مستندات تاریخی این محل نشانگر استقرار پرستشگاهی چون ˈآناهیتاˈ الهه آب بوده است چنانچه که وجود عبادتگاهی در کنار آب و اختصاص آن به زنان از ویژگیهای معابد آناهیتا در ایران باستان است.