لبو یا همان چغندر را می توان به طریقه های مختلف مصرف کرد. لبو جدا از طعم و رنگی که دارد، جزو مواد بسیار مغذی نیز به شمار می آید ( بخصوص اگر برگ های سبزی که بالای آن می روید را نیز استفاده کنید.) شاید برای تان جالب باشد اگر بدانید لبو هم خانواده ی اسفناج است. به بیان بهتر اسفناج یکی از انواع چغندر به شمار می رود.
چغندر یا لبو مزه ای شیرین دارد. در نتیجه با سایر سبزیجات و همینطور میوه هایی که مزه ی تند و شیرین دارند مانند آناناس، همگونی دارد.
هنگام خریدن لبو دقت کنید که تازه، قرمز رنگ و اندازه اش کوچک باشد.
برگ سبز آنرا جدا کنید و خود لبو را داخل کیسه فریزر گذاشته و داخل یخچال بگذارید. با این روش لبو تا 3 هفته تازه خواهد ماند.
ولی برگ های سبز آنرا فقط برای چند روز می توانید نگهدارید. پس بلافاصله آنرا مصرف کنید.
چغندر نپخته را می توانید در سالاد یا ساندویچ استفاده کنید و لذتش را ببرید. و یا می توانید آن را با سبزیجات دیگر بپزید، بخارپز کنید و یا کبابی کنید.
لبو را با پوستش بپزید تا نه مواد مغذی اش از بین برود و نه رنگش. اگر پوستش را بکنید، رنگش قهوه ای شده و بدمزه می شود.
اگر داخل قابلمه کمی آبلیمو و یا سرکه بریزید، رنگ لبو ها سرخ تر می شود.
خود لبو جدا از برگ هایش، سرشار از ویتامین B، آهن، پتاسیم و منیزیم است و برگ های سبز آن حاوی ویتامین A می باشد. ( نصف فنجان از برگ های سبز پخته شده چغندر حدود 92% از نیاز روزانه شما به ویتامین A را فراهم می کند. ) در واقع برگ چغندر از خودش مقوی تر و دارای خواص بیشتری است.
منتظر نظرات و پیشنهادات شما دوستان عزیز درباره راهنما اصول و روش درست کردن لبو هستیم.